Wykonanie i wyposażenie łazienki publicznej podlega wielu regulacjom, zawartym w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. Są to wszelkie warunki techniczne, jakie powinny spełniać toalety. W tym samym rozporządzeniu, a dokładnie jego rozdziale szóstym znajdują się również wytyczne dotyczące urządzania łazienki dla niepełnosprawnych. Jeśli nie ma możliwości stworzenia osobnej łazienki dla niepełnosprawnych, to ogólnodostępna musi być dostosowana do ich potrzeb.
Po pierwsze: odpowiednie wykończenie podłóg i ścian
Według wyżej wymienionego rozporządzenia podłoga w łazience publicznej powinna być antypoślizgowa, łatwa w czyszczeniu i nienasiąkliwa. Dlatego doskonale sprawdza się gres podłogowy. To najmniej nasiąkliwe płytki ceramiczne, jakie można znaleźć na rynku. Wartość poniżej 1% wskazuje, że posadzka z niego wykonana może być trwała i niezawodna. Oczywiście gres występuje w wielu rodzajach wykończenia, dlatego nie można decydować się na polerowany, który ma śliską powierzchnię. Jeśli chce się uzyskać szklisty efekt można zdecydować się na posadzkę z żywicy epoksydowej, która także jest antypoślizgowa i o jednolitej strukturze, nie gromadząca kurzu i brudu. Drugim wyborem może być gres lapatto, który jest półpolerowany i dzięki temu nieśliski. Matowy gres podłogowy będzie także doskonałym wyborem. Jeśli chodzi o ściany to do wysokości 2 metrów muszą być pokryte materiałem nienasiąkliwym i zmywalnym, zatem również mogą to być płytki gresowe.
Po drugie: montaż ceramiki i armatury na odpowiedniej wysokości i dodatkowe elementy ułatwiające korzystanie niepełnosprawnym
Istotne znaczenie ma również biały montaż, czyli montaż umywalek, mis toaletowych i pisuarów, czy bidetów na odpowiedniej wysokości. W związku z tym również wysokość montażu armatury musi być dopasowana. Rekomendowana jest armatura ścienna, gdyż taki montaż znacznie ułatwia utrzymywanie łazienki w czystości. W przypadku łazienki dostosowanej do potrzeb niepełnosprawnych umywalka nie może być zamontowana niżej niż na wysokości 70 cm. Z kolei miska ustępowa musi być zamontowana na wysokości 45-50 cm, a dodatkowo po obydwu stronach muszą znajdować się poręcze. Tutaj również wysokość ich montażu jest ściśle określona na 80-85 cm. Na tej samej wysokości powinny być zamontowane przy umywalce. Dodatkowo w łazience musi być odpowiednia przestrzeń do manewrowania wózkiem. Przepisy wskazują, że powinna wynosić 1,5 na 1,5 metra. Drzwi do toalety muszą mieć szerokość 90 cm. Brodzik prysznicowy, jeśli znajduje się w łazience musi mieć powierzchnię 90 na 90 cm, a siedzisko prysznicowe być zamontowane na wysokości 43-48 cm. Istotne znaczenie ma ilość umywalek w stosunku do ilości toalet. Przede wszystkim misa umywalkowa powinna znaleźć się w osobnym przedsionku przed wejściem do korytarza z toaletami. Na 3 toalety powinna przypadać przynajmniej 1 umywalka. Jeśli chodzi o przepustowość to 1 toaleta powinna przypadać na 20 kobiet, a jedna toaleta i jeden pisuar na 30 mężczyzn.
Po trzecie: akcesoria i urządzenia, których nie może zabraknąć
W łazience publicznej nie może zabraknąć również przydatnych akcesoriów i urządzeń, zarówno w strefie umywalkowej, jak i toaletowej. Zatem w tej pierwszej powinien być zamontowany dozownik do mydła w płynie, a ponadto pojemnik na ręczniki papierowe. Obok strefy umywalkowej musi być ustawiony kosz, gdzie można wyrzucać zużyty papier. Dodatkowo warto zamontować metalową suszarkę do rąk. Jej solidna obudowa jest odporna na wandalizm, co jest istotne w przypadku łazienki publicznej. Dodatkowo warto zwrócić uwagę na fakt, że doskonale prezentuje się w nowocześnie urządzonej łazience. Niezawodna metalowa suszarka do rąk może mieć tradycyjną formę z dyfuzorem i przyciskiem uruchamiającym, ale warto zdecydować się na urządzenie z czujnikiem ruchu, do którego wsuwa się dłonie, a więc suszarkę kieszeniową. W strefie umywalkowej nie może powinno zabraknąć również pojemnika na płyn dezynfekcyjny. Z kolei toalety warto doposażyć w pojemniki na papier toaletowy. Oczywiście można również wybrać tańszą opcję, czyli uchwyty na papier. Świetnie sprawdzą się również pojemniki na wkłady higieniczne do WC. Nie może zabraknąć również zestawu ze szczotką do WC, a także małego kosza na śmieci, najlepiej pedałowego.
Po czwarte: wentylacja ma znaczenie
Jeśli chodzi o regulacje, to również kwestia wymiany powietrza w łazience została ściśle określona. Zatem w przypadku miski WC powinna wynosić 50 m3 na godzinę, a pisuaru – 25 m3 na godzinę. O dobrą atmosferę w łazience należy dbać nie tylko poprzez umieszczone kratki wentylacyjne, ale również automatyczne odświeżacze powietrza, które warto zamontować w każdej kabinie.
Jest wiele kwestii o których należy pamiętać projektując łazienkę publiczną. Wszystko zmierza do tego, by zapewniała maksymalne bezpieczeństwo sanitarne oraz ergonomię.+
